"Bro, lu kacau bini gua!" Itu ayat terakhir yang aku dengar betul sebelum segalanya menjadi gelap.
Aku bukak mata perlahan. Sakit muka dan badan aku ni aih... Aku pun tak tahu apa yang 'happen' sebenarnya tadi. Pergkh! Perit...
"Takkan gua jadi lauk, kot?" Ayat pertama aku bila aku nampak Wan.
"Kayu besbol bro. Nasib baik kepala lu tak terbelah dua. Haha...," Wan sengih sambil tergelak kecil. Bertuah punya budak!
"Kat mana ni?"
"Sungai Buloh."
"Mak tahu?" Aku terbayang wajah Mak. Kalau leh aku tak nak Mak risau.
"Tak tahu lagi...," Wan mencebik.
"Tak yah la bagitau. Sian kat Mak. Janji?"
"No hal bro. Ni pun Ciku yang bagitau lu kena henyak. Dia yang bawak lu ke sini..."
Aku masih tak faham. Isteri siapa yang aku kacau? Aisyah? Nurin? Aish! Setahu aku Nurin belum kawin lagi. Aisyah? Err... Setahu aku 'single' lagi.
"Tuk tuk!" Pintu diketuk. Dibuka perlahan.
Ciku...
"Thanks bro...," aku buat muka kemek. Sakit beb. Tak penahnya aku teruk kena sesah macam ni. Tak boleh blah rasanya. Suka-suka muka aku dibelasah macam bantal busuk.
"Sikit punya hal. Nasib baik budak aku kenal ko Abang Dahrul...," Ciku bagitau yang mamat tu diorang bawak gi Balai.
"Apa cer bro?" Tambah Ciku...
"Entahlah. Aku konfius sebenarnya. Aku nak jumpa la Mamat yang sesah aku tu..."
"Takkan ko nak belasah dia kat balai? Agak-agak aaa... Hehe..."
"Aku nak tanya kenapa dia belasah aku... Tu je..."
Keesokan harinya aku dibenarkan keluar hospital. Selain Wan dan Ciku, tak siapapun tahu aku masuk hospital. Tak nak Mak risau. Dan paling penting, aku tak nak orang tahu aku kena belasah. Pukul curik pulak tu. Tak boleh blah. Hangin tu, memang la aku hangin. Tapi aku nak tahu jugak, betul ker aku bersalah?
Aku tak tahu la prosedurnya macam mana. Tapi aku amik keputusan tak nak dakwa Mamat tu.
"Lu temankan gua bro. Malam ni kul 8. Lu sorang je. Gua nak slow talk dengan Mamat tu," aku letak telefon.
Adakalanya, aku kuat mengikut kata hati. Ada perkara yang aku rasa aku boleh handle dengan cara baik. Setiap orang diberi peluang untuk berfikir, untuk mengubah yang buruk kepada yang baik.
"Jumpa kat mana?"
"Food court Jusco. Sebab biasa kat situ ada dua orang Pak Guard jaga depan pintu Jusco. Lagipun ramai orang. Papehal ramai saksi."
Tepat kul 8, aku sampai ke Food Court. Sebenarnya aku tak tahupun siapa yang belasah aku hari tu. Tapi si Ciku banyak kaki, dia tolong dapatkan nombor telefon Mamat ni.
"Tu kot Long...," si Wan memandang ke arah sekumpulan lelaki. Ceh... Ramainya. Kalau camni gaya, andai kata ada emergency terpaksa la aku ajak Wan guna hikmat 'Gerakan Lipas Kudung peringkat ke-18'... Hehe... Buang tenaga je lawan ramai-ramai...
"Ko jangan ingat aku nak berterima-kasih sebab tak dakwa aku!" Buat-buat muka bengis. Haram jadah budak ni, bagi salamnya idak, tak best langsung intronya...
"Assalamualakum... Jemput duduk...," aku cuba meredakan keadaan.
"Jangan berlagak baik la," cantik bahasa dia membalas. Tapi duduk jugak.
"Nama saya Dzul. Boleh saya tahu nama saudara...?"
"Aku tahu nama ko. Tak kisahlah apa nama aku tapi aku tak nak ko dekat dengan isteri aku!" Aish! Main tuding-tuding jari, cakap jerit-jerit, ingat aku anak kucing ker?
"Siapa isteri lu bro?" Aku cuba tahan rasa.
"Aisyah!"
Erk...
"Serius saya tak tahu," pening aku aih...
"Sebab tu aku bagi tahu!"
"Saya minta maaf. Tapi tak perlu la sampai pukul-pukul anak orang..."
"Ko memang patut kena. Ok, ni last warning. Aku tak nak ko kontek dia lagi. Nahas ko nanti!"
Pergkh! Malu aku beb. Kaw-kaw kena tiaow kat tengah foodcourt.
"Camne sekarang?"
"Lu belikan gua air. Milo ais. Taknak ais...," jantung aku berdegup kencang. Memang ringan je tangan aku bila tengok muka Mamat tu. Tapi dalam kes ni, dia betul. Tapi aku tak salahpun secara ilmiahnya sebab aku tak tahu Nur Aisyah tu dah berlaki.
Malam tu, bertalu-talu Nur Aisyah telefon. Malas aku nak jawab. Walaubagaimanapun, aku akan siasat kenapa semua ni boleh berlaku. Kalau tak, sia-sia je aku kena sesah hari tu.
No comments:
Post a Comment